အရွက္ အေၾကာက္ တရားႏွစ္ပါး ကင္းမဲ့ခဲ့ေသာ္--- အပိုင္း ( ၁ )

ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ေတာင္ျမိဳ႕ မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ဘုုရားၾကီး အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသက ဟိရိ ၾသတပၸတရားႏွစ္ပါးႏွင့္ ပတ္သက္၍ “ဒုစရိကို ဟိရီရွက္စြ၊ လန္႔ၾသတၱႏွင့္” ဟု ဖြင့္ဆိုေတာ္မူခဲ့သည္။ ဆိုလိုသည့္ အဓိပၸါယ္မွာ မေကာင္းမႈ ဒုစရိုက္မ်ားကို ျပဳလုပ္ရမည္မွ ရွက္ျခင္းသေဘာသည္ ဟိရီ ျဖစ္ျပီး ယင္းမေကာင္းမႈ ဒုစရိုက္မ်ားကို ျပဳရမည္မွ ေၾကာက္လန္႔ျခင္း သေဘာသည္ ၾသတပၸ ဟု ဆိုလိုျခင္းသေဘာျဖစ္သည္။ တနည္းအားျဖင့္ ဆိုရေသာ္ ဟိရီ၏သေဘာသည္ မေကာင္းမႈ ဒုစရိုက္မ်ားကို ျပဳလုပ္ရမည္မွ ရွက္ျခင္းသေဘာရွိေသာေၾကာင့္ မိမိ၏ဂုဏ္သိကၡာကို မိမိကိုယ္တိုင္ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းသေဘာရွိသည္ဟု ဆိုသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိကိုယ္တိုင္ မိမိတြင္ရွိသည့္ ဂုဏ္သိကၡာကို ေလးစားသူမ်ားတြင္ ဟိရီတရား ကိန္းေအာင္းေနသည္ဟု ဆိုႏိုင္ေပသည္။

ၾသတပၸ၏သေဘာကေတာ့ မိမိက မေကာင္းမႈဒုစရိုက္မ်ားကို ျပဳလုပ္လိုက္သည့္အတြက္ ကိုယ္၏မိဘေဆြမ်ိဳး အသိုင္းအ၀ိုင္းတို႔၏ ဂုဏ္သိကၡာကို ထိခိုက္မည္မွ ေၾကာက္လန္႔ျခင္း သေဘာရွိသည္။ ထိုေၾကာင့္ တစ္ပါးသူတို႔၏ဂုဏ္သိကၡာကို ငဲ့ညွာတတ္သူမ်ားတြင္ ၾသတပၸတရား ကိန္းေအာင္းသည္ဟု ဆိုရေပမည္။ ယင္း တရား ၂-ပါးကိုပင္ လူတို႔အၾကား မိဘႏွင့္သားသမီး ေမာင္ႏွင့္ႏွမ ခြဲျခားသိျမင္ႏိုင္ေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္တတ္သည့္အတြက္ ေလာကပါလ- ကမၻာေစာင့္ တရားၾကီး ႏွစ္ပါးဟု ေခၚဆို၍၇ေသးသည္။ ထိုတရားႏွစ္ပါးသာ လူေလာကတြင္ ဆိတ္သုဥ္းသြားခဲ့ပါက လူနဲ႔ တိရစၦာန္ ခြဲျခား၍ ရႏိုင္ေတာ့မည္မဟုတ္ေပ။

ဤေနရာတြင္ လူသည္ အသိဉာဏ္ရွိသည့္ လူသားတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ ဘယ္အရာသည္ ဒုစရိုက္ ဘယ္အရာသည္ သုစရိုက္စသည္ျဖင့္ အေကာင္းအဆိုး အေၾကာင္းအက်ိဳးကိုေတာ့ ခြဲျခမ္းသိျမင္ဖို႔လိုအပ္ေပသည္။ အကယ္၍ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုက နက္နဲျပီ ခက္ခဲေနပါကလည္း တတ္သိနားလည္သူမ်ားထံမွ ေလ့လာမႈ သင္ယူမႈမ်ားမွာ အထူးလိုအပ္လွေပသည္။ ယင္းကဲ့သုိ႔ မဟုတ္ပါပဲ ပုဂၢိဳလ္ခင္၍ တရားမင္သည္ ဆိုသည့္အတိုင္း မိမိနဲ႔ ရင္းႏွီးမႈ ၾကည္ညိုမႈ စသည္ကို လိုက္ျပီး ထိုသူ၏စကားမွ အမွန္ဟု ယူဆလွ်င္ လမ္းမွားကိုပင္ လမ္းမွန္ဟု တလြဲေဖာက္ျပန္သြားတတ္သည္။ အမွန္မွ အမွားသို႔ မွားမွားယြင္းယြင္း ေဖာက္ေဖာက္ျပန္ျပန္ လြဲမွားစြာ ယူေလ့ရွိသည္ကိုပင္ မိစၦာဒိ႒ိဟု ေခၚဆို၇သည္မဟုတ္ပါေလာ။

ယခုတစ္ေလာအတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အျငင္းပြါးဖြယ္ရာတစ္ခုမွာ အရွင္ဣဒၶိပါလ ဦးစီး က်င္းပသည္ဆိုသည့္ စိတ္ဓာတ္ျမွင့္တင္ေရး သင္တန္း ပင္ျဖစ္သည္။ ယင္းသင္တန္း၏ လႈပ္ရွားမႈ အခ်ိဳ႕ျပကြက္မ်ားမွာ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ ႏွင့္ ေထရ၀ါဒသံဃာေတာ္တစ္ပါး၏ သိကၡာႏွင့္ မသင့္ေလ်ာ္ မညီညြတ္သည္တို႔ကို လူအမ်ားစု ေတြ႔ျမင္ၾကရျပီးျဖစ္သည္။ ယင္းနဲ႔ပတ္သက္ျပီး အျပန္အလွန္ျငင္းခံုမႈမ်ားကိုလည္း ၾကားေနဆဲျဖစ္ေလသည္။ ၄င္းျငင္းခံုမႈအေၾကာင္းအရာမ်ားကိုေတာ့ စာေရးသူအေနျဖင့္ ျပန္လည္ျပီး မတင္ျပလိုေတာ့ေပ။ သို႔ေသာ္လည္း အဆိုပါသင္တန္း၏ လုပ္ေဆာင္မႈ အခ်ိဳ႔နဲ႔ပတ္သက္ျပီး မိမိေလ့လာမိသမွ် တင္ျပလိုသည္။ စိတ္ဓာတ္ျမွင့္တင္ေရး ဟုအမည္ေပးထားသည့္ သင္တန္းတြင္ စည္းကမ္းခ်က္ ၅ ခ်က္ ႏွင့္ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းေပါင္း အခ်က္ ၂၀ ကိုေတြ႔ရသည္။ ဒီေနရာတြင္ စာေရးသူေပးခဲ့သည့္ ေခါင္းစီးနဲ႔ ကိုက္ညီမႈ ရွိေစရန္အတြက္ သင္တန္း၏ အျခားစည္းကမ္းခ်က္ သင္ရိုးညႊန္းတမ္း မ်ားစြာကို မေဆြးေႏြးလိုေပ။ စည္းကမ္းခ်က္ ငါးခ်က္တြင္ပါ၀င္သည့္ ၄ -နံပါတ္ပါ “ရွက္ျခင္း ေၾကာက္ျခင္း လံုး၀မရွိေစရ” ဆိုသည့္ အခ်က္ကိုသာ ေဆြးေႏြးတင္ျပလိုသည္။

ရွစ္ပါးသီလထဲတြင္ တစ္ခုအပါအ၀င္ျဖစ္သည့္ “နစၥ ဂီတ ၀ါဒိတ ၀ိသူကဒႆနာ ေ၀ရမဏိ သိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ” ဆိုသည့္ သိကၡာပုဒ္မွာ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားနဲ႔ သီလရင္မ်ားသာမက ဥပုသ္သီတင္းသီလ ေဆာက္တည္ၾကသည့္ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားပါ က်င့္သံုးလိုက္နာရမည္မွာ လူတိုင္းအသိပင္ျဖစ္သည္။ ၄င္းသိကၡာပုဒ္၏ ဖြင့္ဆိုခ်က္မ်ားအရ ကခုန္ျခင္း သီခ်င္း သီဆိုျခင္း တီးမႈတ္ျခင္းမ်ားသည္ ကိေလသာကို ျဖစ္ပြါးေစတာေၾကာင့္ ဘုရားသာသနာေတာ္၏ ေျငာင့္သဖြယ္ျဖစ္ေၾကာင္း ေဟာေတာ္မူခဲ့သည္။ ယင္းစကားေတာ္သည္ ဘု၇ားေဟာတစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။ ဘုရားေဟာကို လ်စ္လ်ဴရႈျပီး ဘယ္သူေတြကတိုင္ ခြင့္ျပဳထားတာပဲ၊ ဘယ္သူေတြေကာ ကင္းၾကရဲ့လား စသည္ျဖင့္ က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္မႈမရွိ အေျခအျမစ္မရွိသည့္ ဆင္ေျခေတြနဲ႔ ကိုယ္လိုဆြဲ ေျပာဆို တံု႔ျပန္ျခင္းမွာ ကိုယ့္ေပါင္ကို လွန္ေထာင္း ဆိုသလို တုန္႔ျပန္သူရဲ့ အရည္အခ်င္းကို ကိုယ္တိုင္ ေဖာ္ျပသကဲ့သို႔ျဖစ္ေစသည္။ ျဖစ္သင့္ မသင့္ မိမိအလုပ္သည္ က်ိဳးေၾကာင္း ဆီေလ်ာ္မႈ ရွိ မရွိစသည္တို႔ကို ေထာက္ျပျပီ ရွင္းျပျခင္းကသာလွ်င္ အမ်ားအတြက္ အက်ိဳးရွိေစရံုသာမက မိမိ၏ လုပ္ေဆာင္မႈ ရပ္တည္မႈမ်ားကိုလည္း ဂုဏ္သိကၡာတက္ေစသည္။

လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မႈ အင္အားကို အမွန္အျဖစ္အသံုးခ်ျခင္းသည္ အမွန္တရားနဲ႔ အမွန္တရားျမတ္ႏိုးသူမ်ားကို ေစာ္ကားသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေေစသည့္တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ အမွန္တရားေလာကၾကီးကလည္း အမွားကို အမွန္ထင္ျပီး လုပ္ေဆာင္ေနသည့္ မိမိ၏လုပ္၇ပ္မ်ားကို ျပက္ရယ္ျပဳေနမည္သာျဖစ္သည္။ ယခုအခါ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အမွန္တရားသည္ အင္အားျဖစ္ရမည့္အစား အင္အားသည္ အမွန္တရားအျဖစ္ အသံုးခ်လာေနမႈမ်ားကို လူေလာက လူေဘာင္အသိုင္းအ၀ိုင္းတြင္သာက ဘာသာေရးနယ္ပယ္ အတြင္းထဲသို႔ပါ တစ္ေန႔တစ္ျခား ထိုးေဖာက္၀င္ေရာက္လာေနသည္ကို ၀မ္းနည္းဖြယ္ရာ ေတြ႔ျမင္ေနၾကရသည္။ တကယ္တန္းတြင္ ယင္းကဲ့သို႔ အင္အားကိုအသံုးျပဳျပီး အမွားကို အမွန္အျဖစ္ အသံုးခ်မႈမ်ားသည္ ဗုဒၶဘာသာသမိုင္းတြင္ အသစ္အဆန္းတစ္ခုေတာ့ မဟုတ္ေပ။ ယင္းကဲ့သို႔ အင္အားကို မွားယြင္းစြာအသံုးျပဳမႈသည္ ဘာသာ သာသနာ အေဆာက္အအံုတစ္ခုလံုး၏ ပ်က္သုဥ္းျခင္း လမ္းစပင္ျဖစ္သည္။ ယင္းနဲ႔စပ္လ်င္း၍ ဒုတိယသဂၤါယနာမတိုင္မွီ ျမတ္စြာဘုရား ပြင့္ထြန္းေတာ္မႈခဲ့ရာ အိႏၵိယျပည္ၾကီးမွ ဗုဒၶဘာသာ၏ အေျခေနနဲ႔ ယင္းေဒသမွ ဗုဒၶဘာသာ ဆိတ္သုဥ္းသြားခဲ့ရျခင္းအေၾကာင္းမ်ားကို ဒုတိယပိုင္းတြင္ တင္ျပသြားမည္။

(သခင္ႏြယ္)